نه مشخص نیست کی دانای اول بوده آخه هیچ وقت نفر اولی نبوده!!! یکم سخته پذیرفتنش که نفر اولی وجود نداشته ولی واقعیت محضه آدما فکر میکنن میفهمن ولی واقعیتش اینه که هیچی نمی فهمن بعضی سعی میکنن نشون بدن می فهمن ولی شب قبل خواب که دیگه نمیتونن خودشونو فریب بدن میدونن هیچ عن خاصی نیستن.
زندگی ما تبدیل شده به زندگی کاف دار هر جا میریم یکی نخواد با زبونش حتمن با چشمش بهمون کافه رو میگه ما هم همین کارو با طرف می کنیم اون اعتماده از بین رفته همه تو فکر زدن همن کسی نمیگه بیا درست کنیم همه میخوان بزنن داغون کننو برن.
بیشتر وقتا تقاضایی ندارم و کاری که انجام میدمو دلی انجام میدم و انتظار فیدبکی ازشون ندارم ولی آدما بس از اینو اون خوردن که باورشون نمیشه قصد بدی نداری همش حس میکنن اگه داری محبت میکنی حتمن چیزی میخوای حس میکنم به منطقه جغرافیایی هم مربوطه آخه شنیدم تو کشورهای دیگه از این خبرا نیست مردم اعتماد میکنن ولی اینجا همه چیز برعکسه مردم حریص شدن از هیچکسو هیچی نمیگذرن گاهگاهی دلم میخواد برم و دیگه برنگردم حتا بنویسم جسدمو یا بسوزونن یا جای سنگ قبر واسم درخت بکارن که باز دوباره زندگی کنم البته میدونم درخت بودن هم سختی های خاص خودشو داره.
